NIKOS PLOMARITIS * ΝΙΚΟΣ ΠΛΩΜΑΡΙΤΗΣ

SUCHE

Ich habe dich in der Stille der Nacht gesucht,

dort, wo das Rauschen des Klangs zu hören ist,

in der kaum wahrnehmbaren Bewegung der Blätter

und spürte wie der leichte Wind deiner Aura

meine Träume wieder ans Licht bringt und bunt malt.

Ich lernte dich in den Gedichtversen kennen

und entdeckte dich beim Durchwandern

der Pfade deines Körpers.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Σ’ έχω ψάξει στη σιωπή της νύχτας,

εκεί που ακούς το θρόισμα του ήχου,

στο αχνοσάλεμα των φύλλων

κι ένιωσα το αεράκι της αύρας σου,

ν’ αναμοχλεύει και να χρωματίζει τα όνειρα μου.

Σε γνώρισα στους στίχους των ποιημάτων

και σε ανακάλυψα διασχίζοντας,

τα μονοπάτια του κορμιού σου.

RASENDER PULSSCHLAG

Ich weiß, meine Freude umarmte dein Gesicht,

deine Lippen besingen das Lied der Liebe,

deine Hände, bunte Pinselstriche,

schicken sich an, die Landschaft deines Körpers zu bemalen

und du wirst den rasenden Pulsschlag meines Herzens saugen,

um es zu entspannen.

ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΑ

Ξέρω πως η χαρά μου αγκάλιασε το πρόσωπο σου,

τα χείλη σου αηδούνε το τραγούδι της αγάπης,

τα χέρια σου πινελιές χρωματισμένες,

ετοιμάζονται να ζωγραφίσουν την γεωγραφία του κορμιού μου

και θα ρουφάς την ταχυπαλμία της καρδιάς μου,

για να την χαλαρώσεις.

ταχυπαλμία στον κόκκινο ουρανό της Κολωνίας...

IHR LIEBLINGSFEHLER

Jahrtausende lang irrte ich umher,

in meinem kleinen, großen Leben,

ich wanderte auf fernen Galaxien,

schwarze Löcher des Weltalls saugten mich auf,

und ich beschloss, in meinem geliebten Heimatland zu landen.

Ich wollte eine Erdene lieben

und als ich sie liebte,

sagte sie mir, wir sollten zum Mond fliegen.

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΛΑΘΟΣ

Περιπλανήθηκα χιλιετηρίδες,

στην μικρή, μεγάλη ζωή μου,

περπάτησα σε μακρινούς γαλαξίες,

με ρούφηξαν μαύρες τρύπες του διαστήματος,

κι αποφάσισα να προσγειωθώ,

στην αγαπημένη μου πατρίδα.

Ήθελα μια γήινη ν’ αγαπήσω

κι όταν την αγάπησα,

μου είπε να πάμε στο φεγγάρι.

 

DER MARSCH

Ich wanderte ein halbes Jahrhundert

und noch mehr Jahre

bis ich an der Mündung

deiner Quelle gelangte,

der schwimmende Stern ein Zeichen

in deinen stillen Gewässern

und die himmlische Welt, die

sich in dir wiederspiegelt

den Kurs deines Blicks folgend.

Die Grille versteckt im Schatten eines Oleanders

besingt monoton

den Widerhall deiner Liebe.

Und Eros, magisch angezogen, wandelte die Pfeile in Flöten um,

das immerwährende Begehren zu besingen.

Η ΠΟΡΕΙΑ

Περπάτησα μισόν αιώνα

και πλέον χρόνια

μέχρι να φτάσω στις εκβολές

της πηγής σου,

σημαδι το αστέρι που πλέει

στα γαλήνια νερά σου

και ο ουράνιος κόσμος που

κατοπτρίζεται μέσα σου

ακολουθόντας την τροχιά του βλέμματός σου.

Ο γρύλος κρυμμένος στην σκιά μιας πικροδάφνης,

μονοτονεί τραγουδώντας

τον αντίλαλο της αγάπης σου.

Κι ο Έρως μαγεμένος έκανε τις σαϊτες φλάουτα,

να τραγουδήσει τον αειθαλή έρωτα.

[alle Gedichte wurden von mir ins Deutsche übertragen, das Foto stammte auch von mir - όλες οι μεταφράσεις στα Γερμανικά είναι δικές μου, το ίδιο και η φωτογραφία]