Freude
Freude
ist der Pfirsich, den du gerade vom Baum gepflückt hast und du deine Wörter
durcheinander bringst bis du hineinbeißt
Freude
ist der frisch gewaschene Bettler im Lebensmittelgeschäft, der dich darum
bietet, die Rechnung für seine Oliven zu übernehmen, eins fünfundzwanzig, und
so teilt ihr dein letztes Kleingeld miteinander
Freude
ist der Strahl eines Himmelskörpers
Freude
ist das Lächeln eines kleinen Wuschelkopfs mit Zahnlücken am Fenster des an der
Ampel angehaltenen Nachbarautos
Freude,
die ersten Umarmungen einer Beziehung zu Beginn des Jahrhunderts
Freude,
die geteilte Myrrhe
Freude,
die Blumenfarben, die kein Maler mit seiner Kunst hinbekommen hat
Freude,
das frisch ausgesprochene Wort
die
Freude der täglichen Sommertaufe im Meer
die
Freude über das hier und immerdar der Hoffnung
die
Freude über einen Händegruß
die
Freude über eine im Visier stehende Beziehung
die
Freude über den Blick vom Ägaleoberg aus und auch von der Bergspitze des
Hymettos
die Freude
über das Aroma vom Thymian, der an der Sonne und unter den nackten Fußsohlen
gepresst wird
die
Freude über den Liebestropfen, der im Gaumen zergeht
die
Freude darüber einen Gott Anführer oder Lehrer zu brauchen und ihn auch dann
finden
die
Freude, die körperlose, die Freude des Zuckers
(2019)
[in meiner Übertragung]
 |
| die 3 Grazien (Louvre) - foto: s. g. 2015 |
χαρά
η χαρά είναι το ροδάκινο που μόλις έκοψες απ’ το δέντρο
και μπερδεύεις τα λόγια σου μέχρι να το δαγκώσεις
η χαρά είναι ο καλοπλυμένος επαίτης μέσα στο παντοπωλείο
που σου ζητά να του πληρώσεις αν μπορείς τις ελιές ένα και εικοσιπέντε και
μοιράζεστε τα τελευταία σου ψιλά
η χαρά είναι μία αχτίδα ουράνιου σώματος
η χαρά είναι το χαμόγελο ενός ξεμαλλιασμένου κουτσοδόντη
σπόρου στο παράθυρο του διπλανού αυτοκίνητου σταματημένου στο φανάρι
η χαρά, οι πρώτες αγκαλιές των αρχών του αιώνα μιας
σχέσης
η χαρά το μύρο που μοιράζεται
η χαρά τα χρώματα των λουλουδιών που κανείς ζωγράφος δεν
πέτυχε στην τέχνη του
η χαρά η φρεσκοειπωμένη λέξη
η χαρά του καλοκαιρινού καθημερινού βαπτίσματος στη
θάλασσα
η χαρά του νυν και αεί της ελπίδας
η χαρά μιας σφιχτής χειραψίας
η χαρά μιας σχέσης στο στόχαστρο
η χαρά της θέας απ’ την κορφή του Υμηττού απ’ το όρος
Αιγάλεω
η χαρά της μυρωδιάς του θυμαριού που συνθλίβεται στον
ήλιο και κάτω από γυμνές πατούσες
η χαρά της σταγόνας του έρωτα που κυλάει στον ουρανίσκο
η χαρά του να χρειάζεσαι θεό αρχηγό ή δάσκαλο και να τον
βρίσκεις
η χαρά η ασώματη η χαρά της ζάχαρης
2019
⧫⧫⧫⧫⧫
Traurigkeit
Traurigkeit
ist eine Dame, vom Wetter unabhängig in Musselin gekleidet, die hin und her flaniert
und sich prostituiert
Traurigkeit
ist ein Kuchenrezept, dem etwas fehlt, deswegen ist es etwas bitter
Traurigkeit
ist eine Pflanzenzwiebel, tief in der Erde eingesteckt, die im Frühjahr vergessen
hat aufzublühen
Traurigkeit
ist eine Speisetafel in einem abgelegenen Kloster und
der
Sänger, der Gebete singt, während die Mönche essen
Traurigkeit
ist die Wut einer Biene, weil sie es nicht geschafft hat bei Regen zum
Bienenkorb zurückzukehren
Traurigkeit
sind der Menschen Lügen, die sie aussprechen, um etwas oder auch
sich
zu verstecken, da sie ja schwach sind zu lieben
Traurigkeit
ist ein gebrochenes Brillengestell eines Kurzsichtigen nach einem Zusammenstoß
Traurigkeit
ist eine Zigarette, die ganz allein brennt
Traurigkeit
ist ein randvolles Glas Wein
die
Traurigkeit der Stimme antwortet auf ein Geflüster
die
Traurigkeit der Schönheit zerstört das Teilen
die
Traurigkeit der Verliebtheit bedeckt alle Betroffenen und Nichtbetroffenen
die
Traurigkeit des Staates, seine Kinder zu ehren trifft man in Umstürzen
Traurigkeit
ist eine nicht kartografierte Landschaft
Traurigkeit ist fleischfressend
(2019)
[in meiner Übertragung]
 |
| Edvard Munch, Melancholy (1911) |
λύπη
η λύπη είναι μία κυρία ντυμένη μουσελίνες ασχέτως καιρού
που βολτάρει κι εκδίδεται
η λύπη είναι μία συνταγή γλυκού που της ξέφυγε κάτι και
πικρίζει
η λύπη είναι ένας βολβός χωμένος βαθιά στο χώμα που
ξέχασε ν΄ ανθίσει στην άνοιξη
η λύπη είναι η τράπεζα φαγητού σ΄ ένα απομονωμένο
μοναστήρι και
ο ψάλτης που λέει προσευχές ενόσω οι μοναχοί τρώνε
η λύπη είναι ο θυμός της μέλισσας που δεν κατάφερε να
φτάσει με βροχή στην κυψέλη
λύπη είναι τα ψέματα που αρθρώνουν οι άνθρωποι
προκειμένου να κρύψουν
και να κρυφτούν στην αδυναμία τους να αγαπήσουν
λύπη είναι ένας σπασμένος σκελετός γυαλιών μύωπα μετά από
σύγκρουση
λύπη είναι ένα τσιγάρο που καίγεται μόνο του
λύπη είναι ένα ξέχειλο ποτήρι κρασί
η λύπη της φωνής απαντά σε μουρμούρισμα
η λύπη της ομορφιάς τα χαλάει στο μοίρασμα
η λύπη του έρωτα τους σκεπάζει όλους εμπλεκόμενους και μη
η λύπη της πολιτείας να τιμήσει τα τέκνα της απαντιέται
σε ρήξεις
η λύπη είναι αχαρτογράφητο τοπίο
η λύπη είναι σαρκοφάγα
(2019)
[πηγή: από αναρτήσεις στο χρονολόγιο της Ι. Ρ. Σ. ]
