Samstag, 30. Juli 2011

RAINER MARIA RILKE

Ωδή

Εσύ, που δεν σου λέω πως τις νυχτιές
κλαίω ξαπλωμένος,
που η ύπαρξή σου με κουράζει
ωσαν ένα νανούρισμα.
Σύ, που δεν μου λες ότι για μένα
ξάγρυπνη μένεις:
Τι θα 'λεγες αν
τούτο το μεγαλείο δεν το ξεδιψούσαμε
παρά μονάχα μέσα μας βαθειά τ' αντέχαμε;

- - - - -
Δες τους Ερωτευμένους
σαν τις εξομολογήσεις αρχινάν
ψεύδονται τόσο γρήγορα.
- - - - -

Εσύ μοναχικό με κάνεις. Κι εσένα μόνο να ανταλλάξω δύναμαι.
Για λίγο είσαι εσύ κι ύστερα πάλι είναι ο φλοίσβος
ή πάλι κάποιο άρωμα εξατμισμένο.
Αχ! Μέσ' απ' τα χέρια μου τα 'χασα όλα,
μονάχα εσύ δεν παύεις να γεννιέσαι:
και σε κρατώ σφιχτά, γιατί ποτέ δεν σε σταμάτησα.

Από τις σημειώσεις του Malte Laurids Brigge


(η μετάφραση δική μου)

***

Lied

Du, der ichs nicht sage, daß ich bei Nacht
weinend liege,
deren Wesen mich Müde macht
wie eine Wiege.
Du, die mir nicht sagt, wenn sie wacht
meinetwillen:
wie, wenn wir diese Pracht
ohne zu stillen
in uns ertrügen?
- - - - -
Sieh dir die Liebenden an,
wenn erst das Bekennen begann,
wie bald sie lügen.
- - - - -
Du machst mich allein. Dich einzig kann ich vertauschen.
Eine Weile bist du's, dann wieder ist es das Rauschen,
oder es ist ein Duft ohne Rest.
Ach, in den Armen hab ich sie alle verloren,
du nur, du wirst immer wieder geboren:
weil ich niemals dich anhielt, halt ich dich fest.


Aus den Aufzeichnungen des Malte Laurids Brigge

Mittwoch, 27. Juli 2011

NIKOS PLOMARITIS - ΝΙΚΟΣ ΠΛΩΜΑΡΙΤΗΣ


Wie sehr Du mir fehlst

Das Blaue besinge ich mit deinen Lippen
zwei Monde entgleisten, deine Augen zu gestalten
deinen Mund küsste ich als läse ich Wein
Sternschnuppen entflohen und ich wurde zerstückelt.

Unvorhersehbarer Wind deine warme Stille
deiner Lider Klarheit bewirft mich mit Blitzen
die Sterne durchfurchen das Tageslicht
dein Atem umhüllt mich und führt mich ganz tief.

Der Einsamkeit Sturm erweckt die Leidenschaft
wie ein Seelenkatalysator wirkt deine Liebe
deren unbändiger Drang unsere Körper vereint
wie sehr du mir fehlst, noch bevor ich deinen Körper verlasse

Aus der Gedichtsammlung
DIE ERINNERUNG EINER MUSIKNOTE
stochastis Publikations

(Die Übersetzung stammt von mir)



Πόσο μου λείπεις

Τραγουδώ το γαλάζιο με τα δικά σου τα χείλη
δυο φεγγάρια ξεκόλλησαν να σου φτιάξουν τα μάτια
φιλούσα το στόμα σου σαν να τρυγούσα σταφύλι
δραπέτευαν διάττοντες και γινόμουν κομμάτια.

Η ζεστή σου γαλήνη απρόβλεπτος είναι αγέρας
η ξαστεριά των βλεφάρων αστραπές μου πετάει
τ’ αστέρια λαμνούνε μες στο φως της ημέρας
με τυλίγει η ανάσα σου και βαθιά σου με πάει.

Της ερημιάς καταιγίδα την επιθυμία σηκώνει
ο δικός σου ο έρωτας της ψυχής καταλύτης
η ορμή του αχαλίνωτη τα κορμιά μας ενώνει
πριν να φύγω από πάνω σου ...ήδη πόσο μου λείπεις


Aπο την ποιητική συλλογή
Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΙΑΣ ΝΟΤΑΣ
Εκδόσεις στοχαστής

Freitag, 1. Juli 2011

ΕΛΠΙΔΑ




Όταν έχεις βγει μια φορά στην πλατεία
δεν χωράς πια στους τέσσερις τοίχους του σπιτού σου 

φυλακισμένος...

Σ' έχουν μαγέψει για πάντα 

η ατμόσφαιρά της
- κι ας ρίξαν τόνους χημικά!-

οι μουσικές και τα συνθήματά της

οι βραδινές συνελεύσεις της
- με όλη την διαφορετικότητα των απόψεων τους
αλλά και μ' όλο το σεβασμό του ενός προς τον άλλον -

το βλέμμα των παιδιών που ατενίζει καθάριο
ένα μέλλον αβέβαιο...

το χελιδόνι που φτερουγίζει
από το χαμόγελό τους!

Κι αντλείς
Δύναμη και Κουράγιο
και λες
Καλημέρα στη Ζωή!
Και την δρασκελάς
γαντζωμένος πάνω
στo χερούλι μιας κόκκινης ομπρέλας
-Ελπίδα τ' όνομά της-
που πέρα μακριά αρμενίζει
μες στου απέραντου Ονείρου το γαλάζιο...

30.06.2011


KOSTAS GOULIAMOS * ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΛΙΑΜΟΣ, Die gefrorenen Länder der Nomaden

Die gefrorenen Länder der Nomaden Ohne das wilde Meer eine Straße die den Abgrund aufsaugt ohne ein zärtliches Rasiermesser Musik, die kaum ...