Φθινόπωρο
Πέφτουν τα φύλλα, πέφτουν σαν από μακριά,
λες και μαραίνονταν κήποι πέρα στον ουρανό∙
πέφτουν με μια χειρονομία άρνησης.
Και τις νυχτιές πέφτει χώμα βαρύ
απ’ όλα τ’ άστρα, στη μοναξιά.
Όλοι μας πέφτουμε. Κείνο το χέρι εκεί, πέφτει κι αυτό.
Δες και τους άλλους: είναι μέσα σε όλους.
Κι όμως υπάρχει Ένας, που το πέσιμο αυτό
μέσα στα χέρια του κρατά, αιώνια τρυφερά.
(από «Το βιβλίο των εικόνων»)
[δική μου η απόδοση στα ελληνικά]
 |
| foto: s.g. |
Herbst
Die Blätter fallen, fallen
wie von weit,
als welkten in den
Himmeln ferne Gärten;
sie fallen mit
verneinender Gebärde.
Und in den Nächten fällt
die schwere Erde
aus allen Sternen in die
Einsamkeit.
Wir alle fallen. Diese
Hand da fällt.
Und sieh dir andre an: es
ist in allen.
Und doch ist Einer,
welcher dieses Fallen
unendlich sanft in seinen
Händen hält.
(aus: „Das Buch der
Bilder“)
