Dienstag, 4. Dezember 2018

RAINER MARIA RILKE



Ποιος, αν έβγαζα μία κραυγή, θα μ’ άκουγε, απ’ των αγγέλων
τη στρατιά; Και, αν, λέμε, κάποιος τους, αίφνης,
μες στην καρδιά του μ’ έκλεινε: θα μαράζωνα εγώ μπρος
στη δική του ύπαρξη. Διότι το ωραίο δεν είναι τίποτα άλλο
παρά η αρχή του τρομερού, που μόλις αντέχουμε,
και το θαυμάζουμε τόσο, γιατί με άνεση μας απορρίπτει
για να μας καταστρέψει. Καθε ένας άγγελος είναι τρομακτικός.



[από τις «Ελεγείες του Ντουίνο», σε δική μου ελληνική απόδοση]


"φύλακας άγγελος" - γλυπτό Κωστή Γεωργίου



Wer, wenn ich schriee, hörte mich denn aus der Engel
Ordnungen? und gesetzt selbst, es nähme
einer mich plötzlich ans Herz: ich verginge von seinem
stärkeren Dasein. Denn das Schöne ist nichts
als des Schrecklichen Anfang, den wir noch grade ertragen,
und wir bewundern es so, weil es gelassen verschmäht,
uns zu zerstören. Ein jeder Engel ist schrecklich.

(aus: Duineser Elegien)

Sonntag, 2. Dezember 2018

JANNIS RITSOS * ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


AN DIE KKE [Kommunistische Partei Griechenlands]

Kapa Kapa Epsilon –
drei Buchstaben –
eingeritzt in die Gefängniswände
in den Nächten im Untergrund
eingeritzt in die Mauern der Fabriken
fest und stark über den Tod hinaus,
dort, wo die Wurzel des menschlichen Atems bebt
dort, wo der Himmel wie ein Fluss in den Straßen wogt,
morgens, mit den Vögeln, mit den Bannern, mit den Blättern,
morgens mit dem ehrlichen Schrei.

Kapa, Kapa, Epsilon
drei rote Buchstaben –
wir haben viel gelitten, Genossen,
wir sind oft wachsam gewesen,
wir haben weit geschaut;
wir haben dieses Rot von niemandem geliehen.
– es ist unser Blut;
drei rote Buchstaben
bescheidene Signatur unseres Volkes
auf den Boulevards der Zukunft –
der Weg entschwindet schnell
die Geschichte lässt sich nicht zurückdrehen.

Kapa Kapa Epsilon –
Genossen, Genossen, wie viele Jahre Genossen,
vermehrt durch Opfer und Träume
in Jahrhunderten
die Vergangenheit, die Zukunft, die Gegenwart,
du und du, der Arbeiter und der Bauer
du und der Student und der Arbeiter
Genossen, Genossen,
Griechenland, die Welt,
Hand in Hand
schöne Stimme der Genossen
hier, hier, hier,
mit den Plakaten, mit der Hoffnung, mit den Fahnen,
die Kämpfer sind da
ganz nah beieinander, inmitten der Leute
für die ganze Menschheit.

Kapa Kapa Epsilon –
wie viele Jahre Genossen
wie viele Jahrhunderte
gewachsen in Kämpfen, stets allen voran
allen voran bei den Opfern
ein Kind der großen Revolution
ein Kind Griechenlands
ein Kind des Aufstands für die Unabhängigkeit 1821
Stammvater des Widerstands gegen die Besatzung im 2. großen Krieg
gewachsen
durch Folter und Tod –
Genossen, Genossen,
zusammen, zusammen sind wir gewachsen,
singt es noch einmal gemeinsam:
"Auf zum letzten Gefecht"
zusammen, gemeinsam –
so wie wir gemeinsam auf unsere Schultern geladen haben
die niedergerissenen Städte
die zerschlagenen Türen
das Feuer.

Mit euch bin auch ich gewachsen, Genossen,
in den Gefängnissen, den Folterzellen, auf den Inseln der Verbannung,
auch ich bin ein Kind Griechenlands, ein Kind der Kapa Kapa Espilon
gemeinsam kämpfend und singend –
O Genossen, Genossen
das großartigste Lied, das ich je gelernt
das weiteste Lied, das ich je getan
das tiefste Lied, das ich je gesungen habe
war dieses Lied, das ich auch jetzt singe
das Lied, das wir alle zusammen singen:
PROLETARIER ALLER LÄNDER VEREINIGT EUCH
PROLETARIER ALLER LÄNDER VEREINIGT EUCH


Athen, 14.11.75



[aus dem Griechischen von Sophia Georgallidis]


foto: sophia georgallidis2017




ΣΤΟ  ΚΚΕ



ΚΚΕ

τρία γράμματα –
χαραγμένα στους τοίχους των φυλακών
μέσα στις νύχτες της παρανομίας
χαραγμένα στις μάντρες των εργοστασίων
σταθερά δυνατά πάνω απ’ το θάνατο,
εκεί που τρέμει η ρίζα της ανθρώπινης ανάσας
εκεί που ρέει στους δρόμους σαν ποτάμι ο ουρανός,
πρωί με τα πουλιά, με τις σημαίες, με τα φύλλα,
πρωί με την τίμια κραυγή.




ΚΚΕ
τρία κόκκινα γράμματα –
πολύ πονέσαμε, σύντροφοι,
πολύ ξαγρυπνήσαμε
πολύ μακριά κοιτάξαμε·
από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο.
– δικό μας αίμα·
τρία κόκκινα γράμματα
σεμνή υπογραφή του λαού μας
στις λεωφόρους του μέλλοντος –
ο δρόμος φεύγει γρήγορα
η Ιστορία δε γυρίζει πίσω.


ΚΚΕ
σύντροφοι, σύντροφοι, πόσα συντροφικάτα χρόνια
πολλαπλασιασμένα από θυσίες και όνειρα
σε αιώνες
το παρελθόν, το μέλλον, το παρόν,
εσύ κι εσύ, ο εργάτης και ο αγρότης
εσύ κι ο σπουδαστής κι ο εργάτης
σύντροφοι, σύντροφοι,
η Ελλάδα, ο κόσμος,
πλάι-πλάι
ωραία συντροφική φωνή
εδώ, εδώ, εδώ,
με τα πλακάτ, με την ελπίδα, με τα λάβαρα,
οι αγωνιστές παρόντες
κοντά, κοντά, μέσα στον κόσμο
για όλο τον κόσμο.


ΚΚΕ
πόσα συντροφικάτα χρόνια
πόσοι αιώνες
αντρώθηκες μπροστάρης στους αγώνες
μπροστάρης στις θυσίες
παιδί της Μεγάλης Επανάστασης
παιδί της Ελλάδας
παιδί του ’21
γενάρχης της κατοχικής Αντίστασης
αντρώθηκες
μες στα μαρτύρια και στο θάνατο –
σύντροφοι, σύντροφοι,
μαζί, μαζί αντρωθήκαμε,
τραγουδήστε το πάλι:
«ας μη λείψει κανείς»
μαζί, μαζί –
όπως μαζί σηκώσαμε στους ώμους μας
τις γκρεμισμένες πολιτείες
σηκώσαμε τις τσακισμένες πόρτες
σηκώσαμε τη φωτιά.


Κι εγώ μαζί σας, αντρώθηκα, σύντροφοι,
στις φυλακές, στα κρατητήρια, στα ξερονήσια,
παιδί κι εγώ της Ελλάδας, παιδί του ΚΚΕ,
πολεμώντας μαζί και τραγουδώντας –
ω, σύντροφοι, σύντροφοι,
το πιο τρανό τραγούδι που έμαθα
το πιο πλατύ τραγούδι που έπραξα
το πιο βαθύ τραγούδι που τραγούδησα
ήταν αυτό που τραγουδάω και τώρα
αυτό που τραγουδάμε όλοι μαζί:
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ,
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ.


ΑΘΗΝΑ, 14.ΧΙ.75

[με πολλές ευχαριστίες στην Έρη Ρίτσου για την άδεια της μετάφρασης και δημοσίευσης και στον Franz Holzer για το τελικό "χτένισμα" της μετάφρασης]

KOSTAS GOULIAMOS * ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΛΙΑΜΟΣ, Die gefrorenen Länder der Nomaden

Die gefrorenen Länder der Nomaden Ohne das wilde Meer eine Straße die den Abgrund aufsaugt ohne ein zärtliches Rasiermesser Musik, die kaum ...