RAINER MARIA RILKE

Το χέρι

Δες τον μικρό αιγίθαλο
χαμένος τρύπωσε στην κάμαρη
κι όσο κρατούν είκοσι χτύποι της καρδιάς
κούρνιασε μες στο χέρι.
Σε χέρι ανθρώπινο. Χέρι αποφασισμένο να προστατέψει.
Να προστατέψει, δίχως απαίτηση να κατακτήσει.
Μα
τώρα επάνω στο περβάζι
ελεύθερος
κι ωστόσο ξένος παραμένει
στον εαυτό του
και σε αυτόν που τον περιβάλλει
στο σύμπαν, δεν το αναγνωρίζει.
Αχ, πόση σύγχυση ένα χέρι προκαλεί
ακόμα κι όταν σώζει.
Μέσα στο χέρι το πιο συμπονετικό
θάνατος αρκετός υπάρχει
κι ήτανε χρήμα

(η μετάφραση δική μου)

ο πίνακας είναι της Εύης Κουνάβη

Die Hand

Siehe die kleine Meise,
hereinverirrte ins Zimmer:
zwanzig Herzschläge lang
lag sie [in] einer Hand.
Menschenhand. Einer zu schützen entschlossenen.
Unbesitzend beschützenden.
Aber
jetzt auf dem Fensterbrett
frei
bleibt sie noch immer im Schrecken
sich selber
und dem Umgebenden fremd,
dem Weltall, erkennts nicht.
Ach so beirrend ist Hand
selbst noch im Retten.
In der beiständigsten Hand
ist noch Todes genug
und war Geld