ΕΛΠΙΔΑ

Όταν έχεις βγει μια φορά στην πλατεία
δεν χωράς πια στους τέσσερις τοίχους του σπιτού σου 
φυλακισμένος...

Σ' έχουν μαγέψει για πάντα 

η ατμόσφαιρά της
- κι ας ρίξαν τόνους χημικά!-

οι μουσικές και τα συνθήματά της

οι βραδινές συνελεύσεις της
- με όλη την διαφορετικότητα των απόψεων τους
αλλά και μ' όλο το σεβασμό του ενός προς τον άλλον -

το βλέμμα των παιδιών που ατενίζει καθάριο
ένα μέλλον αβέβαιο...

το χελιδόνι που φτερουγίζει
από το χαμόγελό τους!

Κι αντλείς

Δύναμη και Κουράγιο
και λες
Καλημέρα στη Ζωή!
Και την δρασκελάς

γαντζωμένος πάνω

στo χερούλι μιας κόκκινης ομπρέλας

-Ελπίδα τ' όνομά της-
που πέρα μακριά αρμενίζει
μες στου απέραντου Ονείρου το γαλάζιο...

30.06.2011