Wie sehr Du mir fehlst
Das Blaue besinge ich mit deinen Lippen
zwei Monde entgleisten, deine Augen zu gestalten
deinen Mund küsste ich als läse ich Wein
Sternschnuppen entflohen und ich wurde zerstückelt.
Unvorhersehbarer Wind deine warme Stille
deiner Lider Klarheit bewirft mich mit Blitzen
die Sterne durchfurchen das Tageslicht
dein Atem umhüllt mich und führt mich ganz tief.
Der Einsamkeit Sturm erweckt die Leidenschaft
wie ein Seelenkatalysator wirkt deine Liebe
deren unbändiger Drang unsere Körper vereint
wie sehr du mir fehlst, noch bevor ich deinen Körper verlasse
Aus der Gedichtsammlung
DIE ERINNERUNG EINER MUSIKNOTE
stochastis Publikations
(Die Übersetzung stammt von mir)
Πόσο μου λείπεις
Τραγουδώ το γαλάζιο με τα δικά σου τα χείλη
δυο φεγγάρια ξεκόλλησαν να σου φτιάξουν τα μάτια
φιλούσα το στόμα σου σαν να τρυγούσα σταφύλι
δραπέτευαν διάττοντες και γινόμουν κομμάτια.
Η ζεστή σου γαλήνη απρόβλεπτος είναι αγέρας
η ξαστεριά των βλεφάρων αστραπές μου πετάει
τ’ αστέρια λαμνούνε μες στο φως της ημέρας
με τυλίγει η ανάσα σου και βαθιά σου με πάει.
Της ερημιάς καταιγίδα την επιθυμία σηκώνει
ο δικός σου ο έρωτας της ψυχής καταλύτης
η ορμή του αχαλίνωτη τα κορμιά μας ενώνει
πριν να φύγω από πάνω σου ...ήδη πόσο μου λείπεις
Aπο την ποιητική συλλογή
Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΙΑΣ ΝΟΤΑΣ
Εκδόσεις στοχαστής
Τραγουδώ το γαλάζιο με τα δικά σου τα χείλη
δυο φεγγάρια ξεκόλλησαν να σου φτιάξουν τα μάτια
φιλούσα το στόμα σου σαν να τρυγούσα σταφύλι
δραπέτευαν διάττοντες και γινόμουν κομμάτια.
Η ζεστή σου γαλήνη απρόβλεπτος είναι αγέρας
η ξαστεριά των βλεφάρων αστραπές μου πετάει
τ’ αστέρια λαμνούνε μες στο φως της ημέρας
με τυλίγει η ανάσα σου και βαθιά σου με πάει.
Της ερημιάς καταιγίδα την επιθυμία σηκώνει
ο δικός σου ο έρωτας της ψυχής καταλύτης
η ορμή του αχαλίνωτη τα κορμιά μας ενώνει
πριν να φύγω από πάνω σου ...ήδη πόσο μου λείπεις
Aπο την ποιητική συλλογή
Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΙΑΣ ΝΟΤΑΣ
Εκδόσεις στοχαστής
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen