κάτσε τώρα λιγάκι να ξαποστάσεις... εδώ, να σου πω και την ιστορία για κείνο το κοριτσάκι που διψούσε η καρδούλα του για λίγη ζεστασιά...
...πήρε λοιπόν μια μέρα την απόφαση και βγήκε στο δρόμο... πέρασε κάμπους και βουνά κι η μόνη συντροφιά της ήταν κάτι ταξιδιάρικα πουλιά... κάποτε κουράστηκε κι έκατσε κάτω από μιαν ιτιά. κοιτούσε μπροστά της την πράσινη λίμνη και τις φυσαλλίδες που εμφανίζονταν κάθε λίγο στην επιφάνειά της και συλλογίζονταν πόσο τυχερή είναι, που αυτή μπορούσε ν' ανοίξει το στόμα της και να μιλήσει, να τραγουδήσει...
κι ας μην ήταν κανείς εκεί να την ακούσει...!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen