TELLOS FILIS * ΤΕΛΛΟΣ ΦΙΛΗΣ

Der Schmerz und die Abwesenheit

Menschen, die Leid erfahren haben, verständigen sich

sie kennen die Spuren, die es hinterlässt, sie kennen einander wieder

haben keinen Grund für nutzlose Geständnisse

es reicht ihnen, den Schmerz durchgemacht zu haben

und ihm entkommen zu sein

Auch wissen sie, dass sie nicht unverwundbar sind, was nicht einfach ist

und jedes Mal – jedes nächste Mal –

wird die gleiche Reserve an Wahrheit benötigt, wie beim ersten Mal

das gleiche tiefe Graben, ohne Angst, ohne Ausweichen

Sie verständigen sich und, wenn es notwendig ist, stellen sie sogar den eigenen Körper

dem Schmerz als provozierendes Hindernis in den Weg

denn sollte es auch nur einer schaffen

gewinnt an Bedeutung das Unschätzbare des Lebens.

Darum, wenn jemand vom Freundeskreis geht

Wissen sie, es lohnt sich nicht innezuhalten an seiner Abwesenheit,

sondern an jener Lebensphase

die sie glücklicherweise, mit hm teilten

ganz unabhängig von ihrer Dauer

sehr wirksames Schmerzmittel das Zusammen

und sie vergessen es keinen einzigen Augenblick.

(in meiner Übertragung) 

 foto: sophia georgallidis

Ο πόνος και η απουσία

Συνεννοούνται οι άνθρωποι που πέρασαν από πόνο

ξέρουν τα σημάδια που αφήνει, αναγνωρίζονται

δεν έχουν λόγο για άσκοπες ομολογίες

τους είναι αρκετό ότι πέρασαν από τη δίνη

κι έχουν ξεφύγει

Ξέρουν επίσης πως δεν είναι άτρωτοι, ούτε είναι κάτι το εύκολο

και κάθε φορά- κάθε επόμενη φορά-

χρειάζεται το ίδιο απόθεμα αλήθειας, όπως την πρώτη

το ίδιο βαθύ σκάψιμο, δίχως φόβο, χωρίς υπεκφυγές

Συνεννοούνται, κι όταν χρειαστεί στήνουν το ίδιο το κορμί τους

εμπόδιο προκλητικό στον πόνο

γιατί κι ένας να γλυτώσει

δίνει νόημα στο ανεκτίμητο της ζωής.

Γι’ αυτό κι όταν φεύγει κάποιος από την παρέα

Ξέρουν δεν αξίζει να μένουν στην απουσία του

αλλά σε κείνο το διάστημα ζωής

που είχαν την τύχη να το μοιραστούν μαζί του

για όσο για τόσο

παυσίπονο μεγάλο το μαζί

και δεν το ξεχνούν στιγμή.

(δημοσιευμένο στο Rejected - city diary, 22.4.2016)