Das Ich-liebe-dich, das
ich dir noch nicht gesagt
habe ich irgendwo
zwischen meinem zweiten Gedanken versteckt.
Ein Augenblick dauert
so lange wie der Wunsch nach ihm
und auch seine
Aufhebung, und dann
so viele, unzählige
Momente in der Wiederholung
des Gedächtnisses, der
Erinnerung
auch jetzt
da du dies
liest. Vergebliches
Ich-liebe-dich. Oder
vergeblich liebe ich dich?
Die Antwort befindet
sich auf dem Papier.
Die Strafe ebenfalls.
(in meiner Übertragung)
(in meiner Übertragung)
Το σ’ αγαπώ που δεν σου είπα
το έχω χάσει κάπου ανάμεσα στη δεύτερή μου σκέψη.
το έχω χάσει κάπου ανάμεσα στη δεύτερή μου σκέψη.
Μία στιγμή, τόσο διαρκεί, όσο
η επιθυμία
και η ματαίωσή της, κι ύστερα
τόσες αμέτρητες στιγμές στην επανάληψη
της μνήμης, της ανάμνησης
και τώρα
στην ώρα αυτή που το διαβάζεις. Μάταιο
σ’ αγαπώ. Ή μάταια σ' αγαπώ;
και η ματαίωσή της, κι ύστερα
τόσες αμέτρητες στιγμές στην επανάληψη
της μνήμης, της ανάμνησης
και τώρα
στην ώρα αυτή που το διαβάζεις. Μάταιο
σ’ αγαπώ. Ή μάταια σ' αγαπώ;
Η απάντηση βρίσκεται πάνω
στο χαρτί.
Και η τιμωρία επίσης.
Και η τιμωρία επίσης.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen