Sonntag, 28. Oktober 2012

YIANNIS EFTHYMIADIS * ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ

 
DEIN KÖRPER IN MEINEN HÄNDEN EIN CELLO

Dein Körper in meinen Händen ein Cello
Halten will ich ihn und seiner Musik lauschen
Schlage seine tausend Lippen-Schlüssel an
streichle seine Saiten
Sieh nur das Zucken meiner Hände
während sie seine Düfte entfalten.

Auf seinem glatten Elfenbeinholz gleite ich
und rechne aus die Entfernung zum Paradies
Bis ich zu seinem Widerhallort gelange
das Knirschen zu hören
Worte gemischt mit Seufzern
quellen hervor aus dem Gefäß der Leidenschaft.


ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑ ΤΣΕΛΟ

Το σώμα σου μέσα στα χέρια μου ένα τσέλο
Να το κρατάω ν’ ακούω τη μουσική του θέλω
Χτυπώ τα χείλια τα κλειδιά του
Χαϊδεύω τις χορδές
Τον τρόμο των χεριών μου δες
Έτσι που ξεδιπλώνουνε τη μυρωδιά του.

Στο φιλντισένιο λείο ξύλο του γλιστράω
Απόσταση απ’ τον παράδεισο μετράω
Μέχρι να φτάσω το αντηχείο
Ν’ ακούσω τους τριγμούς
Μπλεγμένα λόγια με λυγμούς
Να χύνονται από του πόθου το δοχείο.






ICH RIECHE AN MEINEN HÄNDEN

Du fehlst mir so sehr; ich strenge mich an, bei dir zu sein.
Ich rieche an meinen Händen; mein Gott, sie haben deinen Duft.
Und ich lecke meine Finger; sie haben den Geschmack deiner Berührung.
Ich betrachte meinen Körper; er hat die Form deiner Umarmung.
Ich zähle meine Finger; genauso wie ich deine Finger zähle.
Ich halte meinen Atem an; genauso wie das Erwürgen durch deine Küsse.
Ich bin dein Bild geworden; da ich doch fern von dir bin.


ΜΥΡΙΖΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ

Μου λείπεις παράφορα· πασχίζω να βρεθώ κοντά σου.
Μυρίζω τα χέρια μου· θε μου, κρατάνε το άρωμά σου.
Και γλείφω τα χείλη μου· έχουν τη γεύση απ’ το άγγιγμά σου.
Κοιτάζω το σώμα μου· σχηματισμένη η αγκαλιά σου.
Μετράω τα δάχτυλα· όπως μετρώ τα δάχτυλά σου.
Κρατώ την ανάσα μου· σαν τον πνιγμό απ’ τα φιλιά σου.
Εικόνα σου έγινα· αφού θα μένω μακριά σου.

[και τα δυο ποιήματα είναι από την συλλογή: 
«πάνω στο σώμα σου»
beide Gedichte sind in meiner Übertragung und stammen aus der Sammlung: „Auf deinem Körper“]

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

KOSTAS GOULIAMOS * ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΛΙΑΜΟΣ, Die gefrorenen Länder der Nomaden

Die gefrorenen Länder der Nomaden Ohne das wilde Meer eine Straße die den Abgrund aufsaugt ohne ein zärtliches Rasiermesser Musik, die kaum ...