Samstag, 28. April 2012

JÜRGEN ROMPF

https://www.youtube.com/watch?v=vMcn9Mt8Nzk


ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ
KLAGELIEDER FÜR DISTOMO

 
Κεκλεισμένων των θυρών
ΖΩΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑΘΑ



Κλειστές οι πόρτες
της εκκλησιάς του χρόνου
όπου είναι γραμμένα σε πίνακες
των νεκρών τα ονόματα

που σιωπούν
σαν άστρα.

Όλοι τους δολοφονημένοι.
Διάβασε και το όνομα του παιδιού
που γι' αυτό δε γνώριζε τίποτα,
μόνον την ηλικία του σαν το σκοτώσαν
τέσσερις μήνες έζησε

μονάχα τέσσερις μήνες

νωρίς το πρωί πεινασμένο
είχε κλάψει
και βλέποντας τη μάνα του
της χαμογέλασε.



(σε δική μου μετάφραση)








Vor verschlossenen Türen 
ΖΩΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑΘΑ



Verschlossen die Türen
der Kirche der Zeit
dort stehen geschrieben auf Tafeln
die Namen der Toten

die schweigen
wie Sterne.

Ermordet sie alle.

Er las auch den Namen des Kindes
von dem er nichts weiß,
nur das Alter in dem es ermordet
vier Monate hat es gelebt

vier Monate bloß

am Morgen noch hat es hungrig
geschrieen

und beim Anblick der Mutter
gelacht.




 http://www.youtube.com/watch?v=jrwUeufbHzs


Το Μνημείο


Εκεί, μόνος
με τους νεκρούς
Βλέπει το μοιρολόι
σκαλισμένο στο μάρμαρο

Από τον θόρυβο των μηχανών
τρέμει το έδαφος

Ακόμα το νιώθει

Κομμένη ανάσα
φόβου που παραλύει

Κενό το βλέμμα,
που τη ζωή τσακίζει

Τέλος, το ίδιο του
το πρόσωπο

Η άβυσσος του εαυτού του

Ατενίζει τη στήλη
που μπροστά του
υψώνεται
Μάταια ήλπιζε.



(σε δική μου μετάφραση)








Die Gedenkstätte



Dort ist er mit den Toten
Allein
Er sieht auch die Klage
in Marmor gehauen

Vom Lärm der Motoren
der Boden erzittert

Er spürt es noch immer

Stockender Atem
lähmender Furcht

Nichtssagend der Blick,
der das Leben zerreißt

Schließlich das
eigene Gesicht

Der Abgrund des Ich’s

Er schaut auf die Säule,
die sich
vor ihm erhebt
Er hoffte vergebens








ΠΑΡΩΝ
Για το μνημόσυνο



Λαμπερός ο ήλιος το πρωί
Μπαίνει κι αυτός στο τέλος
της πομπής

Στων νεκρών το μνημόσυνο
συγκεντρώθηκαν όλοι

Ανάσα της σιωπηλής μνημόνευσης
Δέξου τον θρήνο τούτο

Ανάσα της οργής για τους δολοφόνους
Ανάσα της αδυναμίας για
τη μαινάδα λησμονιά

Ανάσα των παθών
Ανάσα του πόνου
Ανάσα της θλίψης

Καλούνται τα ονόματα
στου χρόνου τον ρυθμό
Παρόντες είναι όλοι

Αντικρύζει κι αυτός τους νεκρούς
Καθόλου δε γέρασαν.

(σε δική μου μετάφραση)








ΠΑΡΩΝ
zum Gedenktag



Glitzernd die Sonne am Morgen
Am Ende des Zuges
reiht er sich ein

Zum Gedächtnis der Toten
versammelt sie alle

Atem des stillen Gedenkens
Nimm auf diese Klage

Atem des Zorns gegen die Mörder
Atem der Ohnmacht gegen
die Furie Vergessen

Atem des Leidens
Atem des Schmerzes
Atem der Trauer

Aufgerufen die Namen
im Rhythmus der Zeit
Anwesend sie alle

Auch er sieht die Toten
Sie sind nicht gealtert.



 http://www.distomo-griechenland.de/

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

KOSTAS GOULIAMOS * ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΛΙΑΜΟΣ, Die gefrorenen Länder der Nomaden

Die gefrorenen Länder der Nomaden Ohne das wilde Meer eine Straße die den Abgrund aufsaugt ohne ein zärtliches Rasiermesser Musik, die kaum ...