RAINER MARIA RILKE

Μέρα φθινοπωρινή

Κύριε, ήρθ' ο καιρός. Πολύ μακρύ το καλοκαίρι.

Κάλυψε με τη σκιά σου του ήλιου τα ρολόγια,

και στους λειμώνες τ' ουρανού αμόλυσε ανέμους.

Δώσ' εντολή στους τελευταίους καρπούς να ωριμάσουν

δώσε τους ακόμα δυο νοτιότερες ημέρες,

στρίμωξέ τους να ολοκληρωθούν, κι εσύ

κυνήγα την ύστερη γλύκα του βαριού κρασιού.

Όποιος τώρα σπίτι δεν έχει, ποτέ του δεν θ' αξιωθεί να χτίσει.

Κι όποιος μονάχος είναι, μονάχος για πολύ καιρό θα μείνει

θα αγρυπνά και θα διαβάζει και γράμματα μακροσκελή θα γράφει

στις λεωφόρους ανήσυχος θα τριγυρνά

όταν τα φύλλα θα ταξιδεύουν μακριά.


(η μετάφραση δική μου)

Herbsttag

Herr, es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß.
Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren,
und auf den Fluren lass die Winde los.

Befiehl den letzten Früchten, voll zu sein;
gib ihnen noch zwei südlichere Tage,
dränge sie zur Vollendung hin, und jage
die letzte Süße in den schweren Wein.

Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr.
Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben,
wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben
und wird in den Alleen hin und her
unruhig wandern, wenn die Blätter treiben.