RAINER MARIA RILKE

Ε, εσύ γείτονα θεέ

Ε, εσύ γείτονα θεέ, όταν κάποιες φορές
τις νύχτες τις ατέλειωτες σε ενοχλώ τον τοίχο σου χτυπώντας
το κάνω επειδή σ’ ακούω σπάνια να αναπνέεις
και ξέρω: Είσαι μονάχος σου στην αίθουσα.
Και πως αν κάτι χρειαστείς δεν είν’ εκεί κανείς
να σου προσφέρει ένα ποτό να πιεις:
πάντα σε αφουγκράζομαι. Στείλε ένα σημείο.
Είμαι σιμά σου.

Μονάχα ένας λεπτός τοίχος μας χωρίζει,
Κι αυτό είναι εντελώς τυχαίο, γιατί θα ήταν δυνατό:
μόνο ένα κάλεσμα απ’ το δικό σου μα κι από το δικό μου στόμα
για να τον ρίξει
χωρίς κανένα θόρυβο, μήτ’ έναν φθόγγο.

Έχει χτιστεί απ’ τις εικόνες σου.

Και οι εικόνες σου στέκουν εμπρός σου ωσάν ονόματα.
Κι όταν ανάψει μια φορά το φως εντός μου,
κείνο που μέσα μου βαθιά σε αναγνωρίζει,
όμοια με λάμψη σπαταλιέται πάνω στα κάδρα τους.

Και οι αισθήσεις μου που γρήγορα παραλύουν,
μένουν απάτριδες και από σένα χωρισμένες.

(σε δική μου μετάφραση)

foto: sophia georgallidis

Du, Nachbar Gott

 

Du, Nachbar Gott, wenn ich dich manches Mal
in langer Nacht mit hartem Klopfen störe, -
so ists, weil ich dich selten atmen höre
und weiß: Du bist allein im Saal.
Und wenn du etwas brauchst, ist keiner da,
um deinem Tasten einen Trank zu reichen:
ich horche immer. Gib ein kleines Zeichen.
Ich bin ganz nah.

Nur eine schmale Wand ist zwischen uns,
durch Zufall; denn es könnte sein:
ein Rufen deines oder meines Munds -
und sie bricht ein
ganz ohne Lärm und Laut.

Aus deinen Bildern ist sie aufgebaut.

Und deine Bilder stehn vor dir wie Namen.
Und wenn einmal in mir das Licht entbrennt,
mit welchem meine Tiefe dich erkennt,
vergeudet sichs als Glanz auf ihren Rahmen.

Und meine Sinne, welche schnell erlahmen,
sind ohne Heimat und von dir getrennt.

22.9.1899, Berlin-Schmargendorf