Sonntag, 22. März 2020

ΦΡΗΝΤΡΙΧ ΧΑΙΛΝΤΕΡΛΙΝ * FRIEDRICH HÖLDERLIN


Υπερίωνος Άσμα της μοίρας

Περιφέρεστε εκεί πάνω στο φως
σε έδαφος απαλό, μακάριες διάνοιες!
Λαμπεροί άνεμοι θεϊκοί
σας αγγίζουν ελαφρώς
όπως καλλιτέχνιδας δάχτυλα
τις χορδές τις άγιες.

Δίχως μοίρα, ωσάν το κοιμώμενο
βρέφος, αναπνέουν οι ουράνιοι
Με εγκράτεια φυλαγμένο
μες σε λιτά βομβύκια,
ανθεί εις τους αιώνες των αιώνων
το πνεύμα τους,
και οι μακάριοι οφθαλμοί
κοιτούν με σιωπηλή
αιώνια διαύγεια.

Μα για εμάς είναι γραφτό
να μην ξαποστάσουμε πουθενά,
Σβήνουνε, πέφτουν
οι πολύπαθοι άνθρωποι
απερίσκεπτα από τη μια
στιγμή στην άλλη,
σαν το νερό που πέφτει
από μια σκόπελο στην άλλη,
χρόνια ολόκληρα στο άγνωστο.

*από το επιστολογραφικό του μυθιστόρημα «Υπερίων ή Ο ερημίτης στην Ελλάδα»


(σε δική μου μετάφραση)




Hyperions Schicksalslied*

Ihr wandelt droben im Licht
Auf weichem Boden, selige Genien!
Glänzende Götterlüfte
Rühren euch leicht,
Wie die Finger der Künstlerin
Heilige Saiten.

Schicksallos, wie der schlafende
Säugling, atmen die Himmlischen;
Keusch bewahrt
In bescheidener Knospe,
Blühet ewig
Ihnen der Geist,
Und die seligen Augen
Blicken in stiller
Ewiger Klarheit.

Doch uns ist gegeben,
Auf keiner Stätte zu ruhn,
Es schwinden, es fallen
Die leidenden Menschen
Blindlings von einer
Stunde zur andern,
Wie Wasser von Klippe
Zu Klippe geworfen,
Jahr lang ins Ungewisse hinab.


*aus dem Briefroman „Hyperion oder Der Eremit in Griechenland“

KOSTAS GOULIAMOS * ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΛΙΑΜΟΣ, Die gefrorenen Länder der Nomaden

Die gefrorenen Länder der Nomaden Ohne das wilde Meer eine Straße die den Abgrund aufsaugt ohne ein zärtliches Rasiermesser Musik, die kaum ...