AN DIE KKE [Kommunistische Partei Griechenlands]
Kapa Kapa Epsilon –
drei Buchstaben –
eingeritzt in die
Gefängniswände
in den Nächten im
Untergrund
eingeritzt in die
Mauern der Fabriken
fest und stark über
den Tod hinaus,
dort, wo die Wurzel
des menschlichen Atems bebt
dort, wo der Himmel
wie ein Fluss in den Straßen wogt,
morgens, mit den
Vögeln, mit den Bannern, mit den Blättern,
morgens mit dem
ehrlichen Schrei.
Kapa, Kapa, Epsilon
drei rote Buchstaben
–
wir haben viel
gelitten, Genossen,
wir sind oft wachsam
gewesen,
wir haben weit
geschaut;
wir haben dieses Rot
von niemandem geliehen.
– es ist unser Blut;
drei rote Buchstaben
bescheidene Signatur
unseres Volkes
auf den Boulevards
der Zukunft –
der Weg entschwindet
schnell
die Geschichte lässt
sich nicht zurückdrehen.
Kapa Kapa Epsilon –
Genossen, Genossen,
wie viele Jahre Genossen,
vermehrt durch Opfer
und Träume
in Jahrhunderten
die Vergangenheit,
die Zukunft, die Gegenwart,
du und du, der
Arbeiter und der Bauer
du und der Student
und der Arbeiter
Genossen, Genossen,
Griechenland, die
Welt,
Hand in Hand
schöne Stimme der
Genossen
hier, hier, hier,
mit den Plakaten, mit
der Hoffnung, mit den Fahnen,
die Kämpfer sind da
ganz nah beieinander,
inmitten der Leute
für die ganze
Menschheit.
Kapa Kapa Epsilon –
wie viele Jahre
Genossen
wie viele
Jahrhunderte
gewachsen in Kämpfen,
stets allen voran
allen voran bei den
Opfern
ein Kind der großen
Revolution
ein Kind
Griechenlands
ein Kind des
Aufstands für die Unabhängigkeit 1821
Stammvater des
Widerstands gegen die Besatzung im 2. großen Krieg
gewachsen
durch Folter und Tod
–
Genossen, Genossen,
zusammen, zusammen
sind wir gewachsen,
singt es noch einmal
gemeinsam:
"Auf zum letzten
Gefecht"
zusammen, gemeinsam –
so wie wir gemeinsam
auf unsere Schultern geladen haben
die niedergerissenen
Städte
die zerschlagenen
Türen
das Feuer.
Mit euch bin auch ich
gewachsen, Genossen,
in den Gefängnissen,
den Folterzellen, auf den Inseln der Verbannung,
auch ich bin ein Kind
Griechenlands, ein Kind der Kapa Kapa Espilon
gemeinsam kämpfend
und singend –
O Genossen, Genossen
das großartigste
Lied, das ich je gelernt
das weiteste Lied,
das ich je getan
das tiefste Lied, das
ich je gesungen habe
war dieses Lied, das
ich auch jetzt singe
das Lied, das wir
alle zusammen singen:
PROLETARIER ALLER
LÄNDER VEREINIGT EUCH
PROLETARIER ALLER
LÄNDER VEREINIGT EUCH
Athen, 14.11.75
[aus dem Griechischen
von Sophia Georgallidis]
|
foto: sophia georgallidis2017 |
ΣΤΟ ΚΚΕ
ΚΚΕ –
τρία γράμματα –
χαραγμένα στους τοίχους
των φυλακών
μέσα στις νύχτες της
παρανομίας
χαραγμένα στις
μάντρες των εργοστασίων
σταθερά δυνατά πάνω
απ’ το θάνατο,
εκεί που τρέμει η
ρίζα της ανθρώπινης ανάσας
εκεί που ρέει στους
δρόμους σαν ποτάμι ο ουρανός,
πρωί με τα πουλιά, με
τις σημαίες, με τα φύλλα,
πρωί με την τίμια
κραυγή.
ΚΚΕ –
τρία κόκκινα γράμματα
–
πολύ πονέσαμε,
σύντροφοι,
πολύ ξαγρυπνήσαμε
πολύ μακριά
κοιτάξαμε·
από κανέναν δεν το
δανειστήκαμε το κόκκινο.
– δικό μας αίμα·
τρία κόκκινα γράμματα
σεμνή υπογραφή του
λαού μας
στις λεωφόρους του
μέλλοντος –
ο δρόμος φεύγει
γρήγορα
η Ιστορία δε γυρίζει
πίσω.
ΚΚΕ –
σύντροφοι, σύντροφοι,
πόσα συντροφικάτα χρόνια
πολλαπλασιασμένα από
θυσίες και όνειρα
σε αιώνες
το παρελθόν, το
μέλλον, το παρόν,
εσύ κι εσύ, ο εργάτης
και ο αγρότης
εσύ κι ο σπουδαστής
κι ο εργάτης
σύντροφοι, σύντροφοι,
η Ελλάδα, ο κόσμος,
πλάι-πλάι
ωραία συντροφική φωνή
εδώ, εδώ, εδώ,
με τα πλακάτ, με την
ελπίδα, με τα λάβαρα,
οι αγωνιστές παρόντες
κοντά, κοντά, μέσα
στον κόσμο
για όλο τον κόσμο.
ΚΚΕ –
πόσα συντροφικάτα
χρόνια
πόσοι αιώνες
αντρώθηκες μπροστάρης
στους αγώνες
μπροστάρης στις
θυσίες
παιδί της Μεγάλης
Επανάστασης
παιδί της Ελλάδας
παιδί του ’21
γενάρχης της
κατοχικής Αντίστασης
αντρώθηκες
μες στα μαρτύρια και
στο θάνατο –
σύντροφοι, σύντροφοι,
μαζί, μαζί
αντρωθήκαμε,
τραγουδήστε το πάλι:
«ας μη λείψει κανείς»
μαζί, μαζί –
όπως μαζί σηκώσαμε
στους ώμους μας
τις γκρεμισμένες
πολιτείες
σηκώσαμε τις τσακισμένες
πόρτες
σηκώσαμε τη φωτιά.
Κι εγώ μαζί σας,
αντρώθηκα, σύντροφοι,
στις φυλακές, στα
κρατητήρια, στα ξερονήσια,
παιδί κι εγώ της
Ελλάδας, παιδί του ΚΚΕ,
πολεμώντας μαζί και
τραγουδώντας –
ω, σύντροφοι,
σύντροφοι,
το πιο τρανό τραγούδι
που έμαθα
το πιο πλατύ τραγούδι
που έπραξα
το πιο βαθύ τραγούδι
που τραγούδησα
ήταν αυτό που
τραγουδάω και τώρα
αυτό που τραγουδάμε
όλοι μαζί:
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ
ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ,
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ
ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ.
ΑΘΗΝΑ, 14.ΧΙ.75
[με πολλές ευχαριστίες στην Έρη Ρίτσου για την άδεια της μετάφρασης και δημοσίευσης και στον Franz Holzer για το τελικό "χτένισμα" της μετάφρασης]