NIKOS KOFIDIS * ΝΙΚΟΣ ΚΩΦΙΔΗΣ

WIR WERDEN UNS TREFFEN

Meine Ersehnte,

jedes Mal, wenn die Dunkelheit fällt
legt die Nacht
eine schwarze Rose
an mein Kissen nieder
gemeinsam mit mir trauert sie deine Abwesenheit,
ungestreichelt
bluten deine Brüste Liebeserwartungen
deine Visionen
tanzen um mich herum
wälzen sich in meinen Laken
spielen mit dem Wahnsinn
an deinen ungeküssten Mund
sende ich postwendend alle Küsse der Entbehrung

eine deiner Tränen
verbrennt mir die Handfläche
sie tropfte von meinen Augen dort hinein

ich schleife die Ecken unserer Traurigkeit
meine Liebste

wir werden uns treffen...

(in meiner Übertragung)

foto: sophia georgallidis

ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ

Ποθεμένη μου,

κάθε που βραδιάζει
η νύχτα ακουμπάει
ένα μαύρο τριαντάφυλλο
στο προσκεφάλι μου
πενθεί μαζί μου την απουσία σου,
αχάιδευτα τα στήθη σου
αιμοραγούν προσμονές έρωτα
οι οπτασίες σου
χορεύουν γύρω μου
κυλιούνται στα σεντόνια μου
παίζουν με την παράνοια
στο αφίλητό σου στόμα
ταχυδρομώ τα φιλιά όλα της στέρησης,

ένα σου δάκρυ
καίει την παλάμη μου
έσταξε από τα δικά μου μάτια..

λαξεύω τις γωνιές της θλίψης μας
αγαπημένη μου

θα βρεθούμε...