Κόκκινη γραμμή
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται
ακολουθώ
και χάνομαι
Σε αγκαλιές
που ανοίγουν και κλείνουν
σε γαλάζια μάτια που ζαλίζουν
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται
ακολουθώ
και χάνομαι
στη σκόνη
στον άνεμο
στον καλπασμό
άλογων ανθρώπων
αφηνιασμένων ερωτευμένων
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται...
μιας γυναίκας που γεννάει
μιας γυναίκας που γελάει
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται...
μιας σφαίρας που κούρνιασε
στην καρδιά του αγαπημένου της
Την κόκκινη γραμμή...
κι ο πελαργός που προσγειώθηκε
στο καμπαναριό μιας εκκλησίας
πάντα η φωλιά του
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται
στο άπειρο επ' άπειρο θ' ακολουθώ
και θα χαθώ
σε μια κόκκινη θάλασσα
μ' ενα κόκκινο άλογο
μέσα στο μαύρο σκοτάδι
κι έτσι κόκκινος κόκκινος καθώς θα γίνω
θα μοιάζω με φάρος
και θα ρίχνω το φως μου
στους άσπρους γλάρους
και στα καράβια του κόσμου.
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται
ακολουθώ
και χάνομαι
Σε αγκαλιές
που ανοίγουν και κλείνουν
σε γαλάζια μάτια που ζαλίζουν
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται
ακολουθώ
και χάνομαι
στη σκόνη
στον άνεμο
στον καλπασμό
άλογων ανθρώπων
αφηνιασμένων ερωτευμένων
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται...
μιας γυναίκας που γεννάει
μιας γυναίκας που γελάει
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται...
μιας σφαίρας που κούρνιασε
στην καρδιά του αγαπημένου της
Την κόκκινη γραμμή...
κι ο πελαργός που προσγειώθηκε
στο καμπαναριό μιας εκκλησίας
πάντα η φωλιά του
Την κόκκινη γραμμή που χάνεται
στο άπειρο επ' άπειρο θ' ακολουθώ
και θα χαθώ
σε μια κόκκινη θάλασσα
μ' ενα κόκκινο άλογο
μέσα στο μαύρο σκοτάδι
κι έτσι κόκκινος κόκκινος καθώς θα γίνω
θα μοιάζω με φάρος
και θα ρίχνω το φως μου
στους άσπρους γλάρους
και στα καράβια του κόσμου.
APOSTOLIS PALIKARAS
Rote Linie
Rote Linie
Der schwindenden roten Linie
folgend
verschwinde ich
in Armeverschwinde ich
die sich öffnen und schließen
in blaue Augen, dem Schindel nah
Der schwindenden roten Linie
folgend
verschwinde ich
verschwinde ich
im Staub
im Wind
im Galopp
stummer Menschen
wildgewordener Verliebten
Der schwindenden roten Linie...
einer gebärenden Frau
einer lachenden Frau
Der schwindenden roten Linie...
einer Kugel, die sich einnistete
im Herzen ihres Geliebten
Der schwindenden roten Linie...
und der Storch, der gelandet ist
sein Nest immer
auf dem Glockenturm einer Kirche
Der schwindenden roten Linie
immerdar bis ins Unendliche werde ich folgen
und verschwinden
in ein rotes Meer
mit einem roten Pferd
in die schwarze Dunkelheit
und so knallrot, wie ich werde
werde ich einem Leuchtturm ähneln
und mein Licht ausstrahlen
auf die weißen Möwen
und die Schiffe der Welt.
(in meiner Übersetzung)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen